انجمن حسابداری ایران

اگر تناسبی در کار نباشد، ارتباط برنامه آموزشی با واقعیت‌های حرفه‌ای و اشتغال محدود خواهد شد و این محدودیت باعث عدم تناسب برونداد برنامه آموزشی، یعنی دانش آموختگان و مشاغل و نیازهای حرفه ای خواهد گردید. به گزارش سرویس اشتغال خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، محمد خواجه دلوئی - عضو هیات علمی دانشگاه علمی پزشکی مشهد - در مقاله‌ای به بررسی مواردی که آموزش پزشکی را با مشکل مواجه کرده پرداخته است و وجود برنامه‌های آموزش بدون لحاظ کردن معیارهای مورد نیاز است که نتیجه آن عدم تناسب دانش آموختگان با نیازهای جامعه میشود. در چکیده این مقاله آمده است: تحولاتی که در دو دهه اخیر در زمینه اقتصاد و سیاست درجهان رخداده است، آموزش عالی را در کشورهای مختلف جهان، به ویژه در کشورهای درحال توسعه با مباحث جدیدی مواجه کرده است. در بسیاری از کشورها نظام آموزش عالی که پیش از این نظامی بسته بود و کاملاً با برنامه ریزی دولتی اداره می شد، جای خود را به یک نظام مختلط داده است، که بخش خصوصی نیز در آن سهمی دارد. تحول در آموزش عالی: از اواسط قرن بیستم دانشگاه های موجود درجهان، که از نظر تعداد معدود و محدود بودند، تحولات وسیعی یافتند. مهمترین این تحولات شامل توده ای شدن آموزش عالی، آموزش های معطوف به اشغال به جای آموزش‌های آزاد، رشد پژوهش‌های مساله بنیاد و پاسخگویی و مسوولیت پذیری در مقابل جامعه هستند. به تبع این تحولات اموزشی پزشکی نیز ناگزیر از پذیرش آن حتی شدیدتر است. ولی آنچه امروزه آموزش پزشکی را با مشکل مواجه کرده است، وجود برنامه‌های آموزش بدون لحاظ نمودن معیارهای فوق است که نتیجه آن عدم تناسب دانش آموختگان با نیازهای جامعه می گردد. برای ایجاد این تناسب، باید مباحث زیر مد نظر قرار گیرد: - تعیین ماموریت، چشم انداز، رسالت و اهداف دانشگاه‌های علوم پزشکی - تعادل در تربیت نیروی عمومی و تخصصی - آموزش معطوف به کارآمدی - انتخاب و تربیت مدرسین پزشکی با توجه خاص به مهارتهای معلمی علاوه بر مهارتهای حرفه ای - آموزش پزشکی متناسب با تغییر رسالت علم پزشکی - استمرار آموزش به عنوان ضمانتی بر کارآیی نتیجه گیری: معیار مهم در کارآمدی آموزش عالی وجود مناسبت، یعنی سازگاری بین آنچه جامعه از دانشگاه‌ها انتظار دارد و عملکرد واقعی آنها است. آموزش پزشکی نیز زمانی کارآمد خواهد بود که سازگاری مفید با نیازهای جامعه داشته باشد. اگر تناسبی در کار نباشد، ارتباط برنامه آموزشی با واقعیت‌های حرفه‌ای و اشتغال محدود خواهد شد و این محدودیت باعث عدم تناسب برونداد برنامه آموزشی، یعنی دانش آموختگان و مشاغل و نیازهای حرفه ای خواهد گردید.